Kapitel 1 | Ränder

Erzählung von Eva Maria Leuenberger
die zöpfe

es ist so: still, vielleicht, und dunkel.
               kälte krümmt den rücken über das herz,
               wärmt sich die hände
               in den leerstellen der zeilen.
es ist so: niemand erbt den hof hier noch.
              die zöpfe
              salzen den boden,
              sagt man
              & deine zöpfe
              sind länger als die zeit,
              verborgen hinter den falten,
              dem tuch auf deinem kopf.
es ist so:                                         so ist es.
              bis die geschichten sich leeren.
schau –
                                         schau.
                                         radier die zeit –
                                                                      und die jahre
                                            flechten die haare rückwärts
                          bis der apfelbaum die wurzeln einzieht
                          & die früchte in den fragen verschwinden.
                                                    so ist es.
                                                    still,                        vielleicht
                                                                 zum ersten mal.
                                                                 die gebeine warten
                                                                                und das kind
                                                                           (das kind)
                                                                           öffnet die zöpfe
                                                    spuckt die kerne in die bilder,
                                                    spricht die neuen worte
                                                                                   und springt.